A imię jej fiszbina.......

 To miał być trudny dzień. Pierwszy w życiu strajk, fala nieżyczliwości, zmęczenie, niezrozumienie, zwątpienie. A teraz powrót w poczuciu absurdu. I te ewentualne pytania, które dziatwa szkolna będzie kierować do ciała.........

Potrzebowałam jakiegoś wsparcia. Wyszukałam w szufladzie najbardziej kwieciste, żarówiaste majtki z napisem kiss me na lewym pośladku. Do torebki zapakowałam 7 cukierków typu wisełka i ruszyłam. W pokoju nauczycielskim atmosfera funeralna....
- .....nie mogłam spać
- ...... wczoraj w kościele.....

Nie zabieram głosu, myślę o moim kiss me na lewym pośladku.....Po pierwszej lekcji wracam trochę podrażniona.......udaję się do toalety i tam odkrywam, że zepsuł mi się na amen zamek od  spodni. Świadomość wyziewających zeń kwiecistych fig obezwładnia mnie całkowicie. Szukam rozwiązań systemowych, walczę i naprawdę nie obchodzi mnie już co inni myślą o strajku.

Po czwartej zostaje w klasie, coś tam uzupełniam i ukrywam się. Nieoczekiwanie z biurka spadają mi karty pracy.....zbieram w mozole razem z kurzem. Na piątej czuję dyskomfort nie tylko w obrębie łona, ale i klatki piersiowej. To mógłby być stan przedzawałowy, ale ból ma charakter uwierający.....przesuwam się na tył klasy monitorując jednocześnie pozycję bluzki, zaglądam w dekolt, biały drut wpija mi się w pierś. Dziatwa pisze, wiem z doświadczenia, że go nie wcisnę tak hop, lepiej zasłonić. Jednak podniesienie dekoltu skutkuje odsłonięciem łona w kwiaty. Wrodzona zaradność każe chwycić atlas historyczny i przyłożyć do dekoltu. Niestety budzi to zaciekawienie młodzieży i zachęca do stawiania pytań..... .Dzwonek.....całe dziesięć minut na opracowanie strategii.
Na szóstej fiszbina znów się wysuwa......nie mogę już dłużej  stać przy tablicy. Praca w grupach......dzwonek........ojciec Piotrusia......oczekujący.......w ważnej sprawie.....

On wszystko rozumie, ale to miał być dzień wolny, on miał inne plany......
Tuląc zeszyt ćwiczeń do piersi i jednocześnie starając  się zatrzymać bluzkę na łonie....tłumaczę, że dla dobra dzieci, realizacja programu i inne sprawy.....ten nieustępliwy.....drut się wpija mocniej.....nie wytrzymuję:
- To nie jest czas na takie rozmowy, ja mam dyżur, przykro mi - mówie już zirytowana i w geście rozpaczy odsłaniam dekolt, i wtedy fiszbina wyziera w stronę krtani, pan zerka i ucieka w popłochu....

Na dekolcie zaczerwienienie, stanik do szycia, spodnie do krawcowej, a ja wreszcie zjem te 7 wisełek.

Żeby nie zniknąć na zawsze........sierota po bloxie wita :)